Danielle zit nooit stil: ‘Mijn hoofd gaat altijd dertig stappen vooruit!’

In de rubriek ‘Wij zijn Ermelo’ wordt iedere week een Ermeloër geïnterviewd. Deze week een warm gesprek aan de keukentafel met de creatieve en levenslustige ondernemersgeest Daniëlle Terpstra. Een duizendpoot, met een brein waarin continue nieuwe ideeën ontstaan.

Daniëlle is geboren en getogen in Hengelo, een echte tukker dus. Ze is getrouwd met Jeroen en heeft een tweeling van 15 jaar. Daniëlle heeft een behoorlijk traject met allerlei omzwervingen afgelegd omtrent opleidingen. ,,Het begon met een dierverzorgingsopleiding in Barneveld tot aan een DNA-studie in teamverband bij het onderzoeksinstituut van het UMC in Utrecht toe. Daar leerde ik Jeroen kennen. Na het afronden van die opleiding had ik een hele mooie baan, een eigen huis en auto, kortom alles goed voor elkaar en ik was 22 jaar. Ik dacht bij mezelf ‘Is dit het dan?’” Lachend vervolg ze: ,,Daar kan ik dus echt niet tegen. Mijn hoofd gaat altijd 30 stappen vooruit!”

ONBEVANGEN EN DOORTASTEND

Toen ze 25 jaar was, ging ze het helemaal anders doen en besloot zich aan te melden bij de kunstacademie. ,,Ik stapte daar binnen en zei: ‘Bij wie moet ik zijn?’ Ik wilde graag architectonische vormgeving gaan doen, interieur en exterieur. Dat was beslist geen opwelling. Het was iets wat ik al langer wilde. Werk om te kunnen laten zien als toelating had ik eigenlijk niet. Maar ik was onbevangen, gewoon mezelf en vertelde hoe ik er instond. Kennelijk zagen ze toch wel wat in me want ik werd aangenomen. Mijn idee was om na het afronden van deze HBO-opleiding voor mezelf te gaan beginnen. Via een stageplek liepen de dingen toch weer anders en ik kreeg mooie opdrachten in het buitenland. O ja, tussendoor had ik ook nog de tweeling gekregen. Dat was in die tijd behoorlijk aanpoten dus”, zegt Daniëlle met een dikke glimlach om haar lippen. 

OLIFANT OP MIJN BORST

Tot acht jaar geleden bleef Daniëlle haar werk met tomeloze inzet doen, totdat het lot op een gegeven moment anders voor haar besliste. In Turkije kreeg ze een ongeluk. Ze brak haar voet en kreeg er spierdystrofie. Een revalidatieperiode volgde en gelukkig kon ze haar passie hardlopen weer oppakken. Op haar 38e rende ze wekelijks maar liefst dertig kilometer en haar conditie leek top. ,,Maar toen ik me een poosje niet zo goed voelde en de trap nauwelijks meer opkwam, trok ik aan de bel bij de huisarts. Ik bleek een ontstoken hartzakje te hebben. Het voelde of er een olifant op mijn borst zat, belandde in het ziekenhuis aan allerlei apparatuur en had geen idee wat me overkwam. Het is belangrijk er op tijd bij te zijn, want als het hartzakje te dicht om je hart gaat zitten kan het niet meer goed pompen. Ik had gewoon pure domme pech. Toen een zuster aan me vroeg of ik gereanimeerd wilde worden als het mis zou gaan, raakte ik de weg kwijt en in paniek.” 

DORPS- EN KOOKWERKPLAATS

Het hart van Daniëlle had een enorme klap gehad en er volgde weer een periode van revalidatie. ,,Ik besefte me heel goed dat mijn gezondheid belangrijker is dan werk. Mijn focus lag een jaar lang op herstellen. Ik miste mijn werk niet eens. Had wel veel tijd om na te denken wat ik weer zou willen later. Dat creatieve en bedenken van dingen, zit nu eenmaal in me. Opeens wist ik dat ik een dorpswerkplaats wilde beginnen voor mensen met een afstand op de arbeidsmarkt zoals een psychiatrische, visuele of andere beperking. Dat heb ik dus gedaan. Later kwam er ook nog een dorpskookplaats bij. Met maximaal zes cliënten per dagdeel, vijf dagen per week, heb ik voor beide groepen momenteel zelfs wachtlijsten. Was echter weer volop in de running.” Afgelopen zomer werd Daniëlle benaderd door Dinie van ‘De Ontmoeting’ voor een gesprek met het bestuur. ,,Ik wist meteen dat het daar niet alleen bij zou blijven. Sinds kort heb ik dus de dagbesteding voor mensen met een beperking die werken bij ‘De Ontmoeting’ overgenomen. Als door mijn hulp dat zo kan blijven bestaan en doorgaan, tja, wie ben ik dan om dat niet te doen?” 

JUISTE MENSEN ALS SOLIDE BASIS

Het laatste project dat tot nu toe samen is gerealiseerd met haar man en zorgmanager Harold Dijkgraaf is de realisatie van een zorgboerderij met 24 appartementen voor wonen en dagbesteding in Katlijk, net boven Heerenveen. Daniëlle: ,,Met de juiste mensen als solide basis om ons heen, kunnen we alles aan. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Daardoor heb ik zelfs nog tijd vrij kunnen maken om de Ermelose politiek in te gaan. Het leukste wat ik vind om te doen? Dingen blijven bedenken en doen voor mensen die het minder of anders hebben, zodat ze mee kunnen blijven draaien in de maatschappij. Alles wat ik doe, vind ik leuk en het voelt voor mij ook niet als werk. Blijven groeien en ontwikkelen, dat zijn mijn drijfveren. Dat zal nooit stoppen. Als ik stil sta, is er iets met me aan de hand!”

Iedereen heeft een verhaal. Misschien heb jij een uit de hand gelopen hobby of doe je iets uitzonderlijks. Of wil je vertellen waarom je trots bent op Ermelo? Mail naar ermelosweekblad@bdu.nl en meld je aan voor de rubriek Wij zijn Ermelo.

Lees hier ook het verhaal van Amanda en Jeannet, nieuwe dominees van de Gereformeerde Kerk. Beide dominees groeiden op in een Hervormd Gereformeerde Bondskerk. Predikant worden was dus niet bepaald een vanzelfsprekendheid voor hen als vrouw.

Arda Konings