Autokwestie

,,Zullen we de auto maar wegdoen?” vroeg mijn partner plotseling op een herfstachtige zondagmorgen. Verdwaasd keek ik op van mijn weekendpuzzel, langzaam drong het door. Auto weg? Deze vraag had ik niet aan zien komen.

“Nou, liever niet!”, protesteerde ik: ,,Hoe kom je erbij!”, en keek verstoord op. 

,,De laatste twee jaar hebben we hem bijna niet gebruikt, daar wordt ie ook niet veel beter van. En dan d’r bij, er staan twee gemeentelijke huurauto’s voor de deur, we zitten vlak bij het station en er gaat vast wel een bus, dus we kunnen alle kanten op.” 

Maar dit gesprek ging de verkéérde kant op, er tegenin gaan leek me echter nu niet het geschikte moment. ,,Hm, laten we eerst maar een eindje gaan wandelen, dan praten we straks verder”, zei ik. Het idee om geen auto meer te hebben stond me absoluut niet aan, maar het was het overdenken waard. Het wordt namelijk in het centrum steeds moeilijker de auto kwijt te raken als we even weg zijn geweest. 

Momenteel is het enige parkeerterrein, waar we lang mogen parkeren, vaak vol overdag. En ontheffing krijg je alleen als je niet binnen honderd meter vanaf je voordeur vrij kunt parkeren. Er is helaas een klein hoekje van de dichtstbijzijnde parkeerplek nog net binnen onze cirkel, dus meer dan de helft van mijn auto heeft wel recht op ontheffing, maar ja... Regels zijn regels. Niemand weet dat dit dus mijn plekje is, hoewel… Bij deze weet u het nu! Bedankt alvast. 

Want één keer winkelen, even parkeren in de blauwe zone, vracht uitladen, naar boven brengen en dan inderhaast de kaart op de verkeerde tijd zetten kost vier keer huurtarief, dus ga maar na. 

Al wandelend gingen we de alternatieven één voor één langs. Eerst naar de Mywheels-auto’s van de gemeente Ermelo op de markt. Maar uit de informatie blijkt dat ze alleen beschikbaar zijn na zessen en in de weekenden. Oeps, pensionado’s kunnen juist wél overdag en door de week op pad! Dus een korte voortzetting richting station. Daar aangekomen zei een vrouwenstem dat er storing was en daardoor treinen uitvielen. Mede door Covid-19 vonden we dit ook geen betrouwbare vervanging.

Op zoek naar een bushalte. Bijna bij buurtschap Horst ontwaarden we eindelijk een haltebordje bij een strook stoeptegels met een bankje. Jammer genoeg geen abri waarin we even konden schuilen en uitrusten van de toch wel fikse wandeling, zeker nu het begon te regenen. Gauw huus op an!

En… door deze zondagse wandeling werd de autokwestie vanzelf opgelost. Déze gepensioneerden doen hun autootje nog niet weg!

Greet Termaat