Columnist Greet Termaat: ‘Kent u de mop van de columnist die nu onderweg naar Australië is?’

Kent u de mop van de columnist die nu onderweg naar Australië is? 

Met nog maar een week te gaan, gaan de laatste restjes in de koffer. Zomerkleding, badpak, omslagdoeken, hoed, zonnebrandspray, slippers, wandelschoenen, laarzen, heel veel cadeautjes voor de kleinkinderen, enz., enz. Zo langzamerhand moest er steeds meer kracht uitgeoefend worden om hem dicht te krijgen, dus de tijd van vertrek mocht nu wel komen. Nog even de feestdagen meepakken met familie en vrienden en dan op naar de onderkant van onze wereld.

Zegge en schrijve 3 januari zouden we het koude winterweer achter ons latend, vrolijk wuiven naar de achterblijvers en dan de eerste ruk van 17 uur in het vliegtuig over ons heen laten gaan. In Taiwan (of all places!) konden we in een door de vliegmaatschappij geregeld hotel even bijkomen en daarna de 8 uur durende vlucht naar Australië pakken.

Wel een beetje buikpijn met de gedachte aan Taiwan, omdat in het nieuws steeds meer gesproken werd over dreiging vanuit China met gevechtsvliegtuigen in hun luchtruim. Je zult maar net lekker liggen te slapen en dan bij het wakker worden merken dat je niet heen of terug kunt. Je weet het maar nooit tegenwoordig! Ach, zou wel héél toevallig zijn toch? Dus met goede moed verder gepakt.

In Brisbane zou ons een stralende zon opwachten en warme buitenlucht die geurt naar menthol door de vele Eucalyptusbomen, waardoor je alle reis-ellende meteen vergeten zou.

Aangestoken door het programma Aussie Gold Hunters besloten we om zelf ook te gaan zoeken naar… ja? Naar wat? Goudklompjes natuurlijk! Het bleek super eenvoudig en goedkoop om een vergunning te krijgen in de omgeving waar we zouden verblijven. Met rubberlaarzen struinen in een kreek en modder spoelen in een schaal tot er een flintertje geel op de bodem achterbleef.

De voorpret was al net zo leuk als wat we dachten te beleven, niet teveel denken aan slangen, bloedzuigers en ander eng beestenwerk, no wurries! Hm, bij nader inzien hebben we het helemaal niet over krokodillen gehad! Misschien toch nog een weekje Nieuw Zeeland zonder gevaarlijke dieren boeken? 

O ja, de mop?? Nou, ze is dus niet gegaan!

In de kerstnacht veranderde alles in één klap. Ziekenhuisopname partner met hartinfarct, toeters en bellen, dagen van spanning, horen dat het gelukkig een ‘schampschot’ was, maar dat herstel nog wel even kan duren.

Helaas geen ‘fit to fly’ verklaring en voorlopig geen avonturen, maar een uitdagende reis naar een goede gezondheid!

Wat een slechte mop!

Greet Termaat