Bert van Hunenstijn herbeleefde de bevrijding tijdens de Tweede Wereldoorlog op de stranden van Normandië.
Bert van Hunenstijn herbeleefde de bevrijding tijdens de Tweede Wereldoorlog op de stranden van Normandië. Eigen foto

Voetbal staat niet meer op plek 1 bij trainer Bert van Hunenstijn

7 januari 2022 om 08:29 Voetbal

ERMELO Het was zijn ambitie om trainer te zijn op het hoogste amateurniveau. Voor Bert van Hunenstijn was dat doel bereikt toen hij in januari 2020 werd benoemd tot trainer van HHC Hardenberg, vanaf de zomer van dat jaar. Maar na twee coronajaren heeft de 53-jarige Ermeloër andere inzichten gekregen. Voetbal staat niet meer op plek 1.

De afgelopen twee jaar heeft Van Hunenstijn ondervonden dat hij niet meer altijd ‘aan’ hoeft te staan. ,,Het gas ging eraf, dat hebben wij in de sport heel erg gemerkt. Je ging altijd in de hoogste versnelling, en toen dat niet meer noodzakelijk was, werd de drive ook minder. Driekwart jaar moest je wedstrijdgericht blijven trainen om in prestatiemodus te blijven. We bleven drie keer per week trainen. Toen de competitie weer begon, dacht het publiek dat we direct weer konden leveren, maar dat was een misvatting. Het was lastig om weer in het ritme te komen. Fysiek, maar zeker ook mentaal, moesten we aan de slag. Dat zijn mooie processen om te managen. Jongeren van 18 hebben andere issues dan een speler van 34 met een gezin met kleine kinderen. Toen iedereen de focus weer had op het belang van de stand en het verschil tussen winnen en verliezen weer voelde, ging de stekker er wéér uit. Dat is voor topsporters echt niet prettig. Ik wilde iedereen helpen en was meer vertrouwenspersoon dan trainer. Ik wilde mijn groep niet kwijtraken.”

HANDHAVER ,,Als trainer van 53 denk je alles te hebben meegemaakt, maar nu werd iedere beslissing gewogen. De groep nam een afwachtende houding aan en keek naar mij. Ik nam beslissingen die niet met gejuich werden ontvangen. Afspraken over mondkapjes, niet in de kleedkamer douchen en 1,5 meter respecteren. Alles lag onder de loep bij de rest van de club, want je hebt een voorbeeldfunctie. Ik was controleur en handhaver, ik voelde mij een boa.’’

Vorig seizoen waren er zes competitiewedstrijden in de tweede divisie gespeeld toen het seizoen werd afgebroken, nu staat de teller op 14. In november hoorde de trainer dat de club na dit seizoen niet met hem verder gaat. ,,De mededeling kwam vanuit de TC, ik had mijn eigen mening nog niet gegeven. Het valt tegen dat je nooit in je kracht bent gekomen als trainer. Ik ben goed in de organisatie neerzetten en rust creëren, zodat mensen zich kunnen ontwikkelen. Er zijn ook veranderingen doorgevoerd, maar het sausje ontbrak. Er waren maar een paar wedstrijden waar veel publiek bij was, zoals thuis tegen Rijnsburgse Boys (2-1) op 18 september. Feestvieren en teleurstellingen wegdrinken, het is er allemaal niet van gekomen. Ik heb hun redenen gegeven maar weet niet welke dat zijn. Blijkbaar zoekt men een ander type. Ik wilde met HHC top zes spelen en ik denk dat de club een andere weg in wil slaan met meer zelf opgeleide spelers. Pascal Diender, mijn assistent, wordt straks de nieuwe hoofdtrainer. Net zoals in mijn werk, leid ik mijn eigen opvolger op. Ik zit er niet mee dat een ander straks wegloopt met de bloemen.’’

TWEEDE WERELDOORLOG Drie of vier keer per week 88 kilometer rijden richting de Duitse grens. Van Hunenstijn heeft de autoritten van iets meer dan een uur op kunnen brengen omdat hij in september 2020 zijn baan opzegde. 23 jaar werkte hij als manager voor de NS. ,,De Broodzaak waar ik voor werkte is overgenomen door HMSHost, een veel commerciëlere organisatie dan NS. Ik wilde 20 uur per week gaan werken, maar als operationeel manager kon dat niet. Het kwam mij wel prima uit om even te stoppen met werken, zodat ik de ruimte had om me volledig op voetbal te richten. Toen kwam corona en had ik ineens tijd voor andere dingen. Wandelen en fietsen samen met mijn vrouw en dingen bekijken. De Tweede Wereldoorlog hield mij altijd al bezig. Het strategische en het kameraadschap, en het met elkaar doelen bereiken en grenzen verleggen. Ineens kon ik daar invulling aan geven. We zijn naar Normandië geweest en daar werd ik gegrepen door alles wat vrijheid inhoudt. D-Day op 6 juni, ik heb een rijke fantasie en probeerde me in te beelden hoe dat is geweest. Waar de geallieerden uit Canada en Amerika aan land zijn gegaan, waar de militairen hebben gelopen en tanks reden. Ik maakte het opnieuw mee; dat was intrigerend. We zijn ook bij de Grebbelinie geweest en in de zomer gaan we naar de Ardennen, waar de laatste grote veldslag is geweest binnen Europa.’’

CORONA De impact van corona heeft Van Hunenstijn zelf ervaren toen hij met de kerstdagen van 2020 zelf werd getroffen door het virus en zeven dagen ‘plat’ lag. ,,Vanaf eerste kerstdag ben ik ziek geworden en 3 januari kwam ik pas voor het eerst weer uit bed. Ik was niet benauwd, maar had constant koorts. In een nacht ben ik twee uur verkrampt geweest omdat mijn lichaam zo hard moest werken om dat virus tegen te gaan. Ik was helemaal gesloopt en had totaal geen energie. Ik lag op de slaapkamer en mijn vrouw lag op zolder met bijna dezelfde klachten er nog slechter bij. Dat deed veel met onze kinderen. Gelukkig hebben we beiden een goede gezondheid, maar het was kantje boord om niet te worden afgevoerd naar het ziekenhuis. Ik was één van de eersten die het in mijn omgeving had. De impact was in die tijd voor mensen nog moeilijk te begrijpen. Het heeft bij mij drie maanden geduurd voor ik smaak en reuk terug had en ik heb keihard moeten sporten om fysiek in orde te zijn. In juni heb ik in een goede tijd van 1.46 de halve marathon van Ermelo gelopen. Ik zat ook al snel weer in de auto naar Hardenberg. ‘Niet klagen maar dragen’ hield mij in die periode op de been.’’

CARRIÈRESWITCH De afgelopen periode heeft hem bewust gemaakt van zijn eigen lichaam en van de levensfase waarin hij verkeert. ,,Als ik 30 was, dan was ik nu vol gas doorgegaan. Die scherpe kantjes zijn er vanaf. We zoeken het nu veel meer in de kwaliteit van leven. Hoewel ik het met plezier heb gedaan, weet ik nu dat ik absoluut niet meer terug wil in de commerciële wereld van het manager zijn. Ik ga op 10 januari het onderwijs in en word voor 12 uur onderwijsassistent op het Morgen College in Harderwijk. Ik wil jongeren helpen om mogelijkheden te zien en dat ze invloed hebben op hun eigen toekomst. Die kans op een carrièreswitch is er nu en ik ga ondervinden hoe het bevalt. Als voetbaltrainer heb ik in de top gewerkt en is mijn ultieme doel bereikt. Nu het heb meegemaakt heb ik nog wel ambitie, maar niet meer ten koste van alles.’’

Marco Jansen

Afbeelding
Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie