Dindoa geniet nu het nog kan

NIJKERK/ERMELO Met opvallend gemak maakte Dindoa in de streekderby tegen Sparta Nijkerk de verhoudingen duidelijk. Tot 8-9 bleef de thuisploeg in het spoor, maar na een time-out van coach Hugo van Woudenberg heersten de Ermelose korfballers. Via 8-15 halverwege werd Sparta na rust op een grote nederlaag getrakteerd: 14-32.

Marco Jansen

Na een flitsende start – 3-6 na 5 minuten – stagneerde Dindoa even, wat Sparta de gelegenheid bood om aan te haken. Dindoa-coach Hugo van Woudenberg liet het niet verder komen en greep na een kwartier naar een time-out. Daarmee was iedereen bij de Ermeloërs bij de les. Naomi Hackenitz en Daphne van den Berg vergrootten het gat naar 8-15 bij rust.

De tweede helft deed Sparta iets terug en Dindoa moest even schakelen toen aanvoerster Saskia Lieman bij 10-17 door haar enkel ging. Mede door een goede invalbeurt van Ellen Haverkamp was de uitploeg weer snel bij de les en werd Sparta in de laatste tien minuten overlopen. Via 13-22 werd de score opgevoerd naar 14-32 en kwam het niveauverschil van twee klassen op het veld ook in de stand tot uitdrukking.

Saskia Lieman zag Dindoa even een mindere periode had met wat gehaaste en mindere keuzes. ,,We verdedigden slap en lieten veel te veel door. Na de time-out van Hugo ging de knop om. We gingen met elkaar verdedigen en kregen meer grip. Veel meer ballen waren voor ons. Aanvallend kwamen we los en dan zie je dat we veel meer kwaliteiten hebben.’’ De aanvoerster maakte de laatste 18 minuten vanaf de kant mee. ,,Ik sprong en landde op de voet van mijn tegenstander (Lysanne Hamstra). Het deed veel pijn en ik wist gelijk dat het klaar was.’’

REUMA De korfbalster is belangrijk voor Dindoa, maar kreeg in maart 2020 fysieke klachten. ,,Ik had pijn aan mijn voeten, handen, polsen, schouders, heupen en knieën. Ik kon niet meer wandelen en nog net mijn gymlessen draaien als buurtsportcoach bij Sportbedrijf Interactie in Ermelo.”

In een jaar van consulten bij fysio’s, podoloog en orthopeed bleef Lieman in onzekerheid. ,,De moeder van Aniek (Odding, teamgenoot) zei dat ik bloed moest prikken, omdat het misschien reuma kon zijn. Toen ik de diagnose hoorde schrok ik erg, maar ik heb nu wel duidelijkheid. Reuma is chronisch, het hoort de rest van mijn leven bij me, maar ik heb een goed toekomstbeeld. Gelukkig zijn er nieuwe medicijnen en die werken heel goed. Ik heb een jaar bijna niet gesport en toen ik weer ging korfballen, had ik fysiek wel ingeleverd. Mijn spiermassa en conditie waren weg. Het is een intensieve belasting en het heeft effect op mijn spel. Met Hugo praat ik daar veel over. Ik haalde maar door en hij vindt het belangrijk dat ik mijn grenzen aangeef.’’

Voor de 25-jarige Ermelose voelt de aanstaande coronastop dubbel. ,,Je mag eindelijk weer in de zaal spelen en daar train je een aantal weken naar toe. Dan is het super balen dat de eerste wedstrijd ook de laatste is. Je denkt meteen weer dat de competitie klaar is. Hopelijk kunnen we na drie weken weer als team sporten.’’