Priester Johan Rutgers ervaart gemis

ERMELO - Via een gevarieerde inkijk binnen de kerkmuren, passeerden maar liefst twaalf voorgangers afgelopen weken in deze krant, de revue. Opvallend was hun bereidwillige medewerking aan de serie ‘dominee’s en voorgangers uit de geloofsgemeenschap van Ermelo’. De gesprekken waren verwarmend, hartelijk, open en soms heel verrassend.

Arda Konings

Op bijna de laatste dag van het jaar, wordt de 35-jarige priester Johan Rutgers uit Barneveld tot slot, in het voetlicht gezet. Hij heeft de Sint Lucas Parochie onder zijn hoede waartoe ook de Rooms Katholieke Parochie uit Ermelo behoort. Over een gebied dat zich uitstrekt van Harderwijk-Ermelo, slingerend onder Amersfoort door tot aan Zeist toe verdeeld over 15 gemeenten, werkt hij full time met nog een priester, drie pastoraal werkers en twee diakenen.

Rutgers werd Rooms Katholiek geboren en opgevoed, gedoopt, deed er zijn eerste communie en het vormsel. Volgens verhalen van Johans moeder vertelde hij als jongentje van acht jaar al dat hij priester wilde worden. Dat laat hij verder voor nu, in het midden. Feit is dat hij in 2016 na het afleggen van zijn celibaatsgelofte als jonge priester werd ingewijd in Utrecht, de stad waar hij ook studeerde.

Helaas loopt ook bij de Rooms Katholieke Kerk in het land het aantal parochianen terug. Al telt Ermelo er momenteel nog zo’n 975. Helaas is er ook een groot tekort aan priesters. Hoe graag hij misschien zou willen, elke week preken in Ermelo is om praktische redenen gewoon niet haalbaar. Rutgers: “Vaak wordt de gebedsviering daarom geleid door pastoraal werkers of leken voorgangers.”

Op de vraag wie God is en wat God voor hem betekent, blijft de priester even stil. “God is het fundament van mijn leven. Zeker geen abstract, ver weg idee. Met alles wat ik over Hem kan of zou willen zeggen, doe ik Hem waarschijnlijk tekort. Is mijn taal ontoereikend. God is de Schepper. Groter dan het heelal. Niet te bevatten. Met Kerst geboren als mens in Jezus. God is.”

Ellenlange preken, dat is niet Johans ding. Moeilijke thema’s maakt hij juist toegankelijker en dus makkelijker, om te vertellen. “Als ik iets in tien minuten kan zeggen, waarom zou ik er dan een half uur of langer over doen? Zeg wat je te zeggen hebt! Met de preek begin ik meestal op maandag, op donderdag staat hij in de steigers. Tussendoor wandel ik veel en kan ik herkauwen. Ik hou de actualiteit bij, vooral in deze tijd. Op zaterdag rond ik de preek dan af.” Hij ervaart het als een groot gemis dat na wijs besluit de kerkdeuren tot na de Lockdown dicht blijven. “Dat betekent geen ontvangst van sacramenten, geen ontmoetingen of eucharistie. Zelfs sociale media kunnen dat niet overbruggen.”

Als je 24-7 beschikbaar bent als priester, moet je zuinig zijn op je vrije uren. Johan: “Ik lees heel graag en doe af en toe aan zelfstudie. Breng ook graag tijd door met familie. Of met goede vrienden in de kroeg, maar ook samen muziek maken. Ik wandel ook veel. De kleine dingen van het leven, laden me weer op!”