Schrijversdebuut voor 85-jarige Nel

Ermelo - Op haar 85e jaar beleeft Nel Hendriksen haar schrijversdebuut. Met maar liefst tien prachtige, korte gebundelde verhalen uit het leven gegrepen van haar eigen geschiedenis. Onder de titel ‘Naar een gelukkiger leven’ geeft Nel de lezer een liefdevol en fijn gevoel mee. Als lichtpuntje in deze moeilijke tijd.

Arda Konings

Ooit eerder heeft ze haar biografie geschreven en in eigen beheer uitgegeven onder haar eigen familie- en vriendenkring. Enige bescheiden ervaring mét maar vooral belangstelling voor het schrijven zelf was er dus al wel, maar niet met fictie. In het midden van de coronacrisis kreeg Nel, mede geïnspireerd door haar dochter Rozita die inmiddels zelf een officiële en recente publicatie op haar naam heeft staan als auteur, een enorme drang om toch ook weer eens te gaan schrijven. Ze kon en wilde niet achterblijven!

Ze is nog steeds verheugd en verbaasd over het resultaat dat in korte tijd werd gerealiseerd. Nel: “In amper twee en halve week rolden er maar liefst tien korte verhalen uit ‘mijn pen’. Dan bedoel ik letterlijk dat ik dat op mijn tablet heb gedaan en alles met één vinger heb getypt. Waar de inspiratie vandaan kwam en hoe het me in zo’n korte tijd is gelukt? Dat vraag ik mezelf dus ook af!” Ze moet hartelijk lachen als ze die woorden hardop uitspreekt.

Met het besef dat Nel opgroeide in de oorlogsjaren en weinig onderwijs heeft genoten, zaten er hier en daar wel wat schrijversfouten met punten en komma’s. “Maar ik heb gelukkig hulp gehad hoor met corrigeren.” Veel belangrijker eigenlijk is, dat er door anderen heel positief op haar verhalen werd en wordt gereageerd. “Ik heb het naar meerderen door gemaild om te lezen. Ook naar leden van mijn schrijversgroepje. Soms passeren de meest uiteenlopende schrijversonderwerpen onder elkaar voorbij. Dat is weer goed voor je fantasie!”

Een jaar of zes geleden via een oproep van ‘Stichting Pinel Ermelo’ meldde Nel zich aan om haar levensverhaal op te tekenen. Daarbij ontving ze opstarthulp van Ank Speelziek. Haar kleindochter verzamelde foto’s uit het familiearchief en hielp haar met corrigeerwerk. “We kwamen zelfs een trouwfoto tegen van mijn ouders die ik nog nooit eerder had gezien. Zo ben ik geboren in het lieve vrouwengasthuis in Amsterdam. Mijn hele levensverhaal tot dan toe, komt voorbij. Ik weet nog dat Ank belde toen het helemaal af en klaar was. Er is jammer genoeg nooit verder iets mee gedaan.”

Haar teleurstelling daarover is nog enigszins merk- en voelbaar als ze zo vol trots het biografieboek laat zien. Des te groter is nu haar blijdschap met het verschijnen van haar verhalenbundel. Er borrelen zelfs alweer nieuwe ideetjes bij haar op voor vervolgverhalen. “Kijk nu eens hoe ik woon. Wat een prachtige wolkenluchten ik elke dag zie. De heide en het bos vlakbij. De vogeltjes in m’n tuintje. Genoeg stof voor inspiratie. Er is zelfs al een begin gemaakt voor een kinderboekje, waarin mijn kleindochter de illustraties voor haar rekening neemt.”