Aanname

In het Ermelo’s Weekblad van vorige week is een klein foutje geslopen. Er stond een artikel in over een glas-in-loodexpositie in Soest, waarbij aangenomen werd dat ik één van de exposanten zou zijn. Helaas moet ik u teleurstellen, want hoewel ik tamelijk creatief ben en zelfs werkstukken in glas en lood ontworpen en gemaakt heb, stel ik deze alleen tentoon aan bezoekers thuis. Er is namelijk nog een inwoonster van Ermelo met dezelfde (aangetrouwde) naam, dus een familielid aan de ‘kouwe kant’, maar we dragen elkaar een warm hart toe.

Deze is volleerd in het in glas en vingers snijden, slijpen van glas en solderen van lood er omheen. Mijn hobby is leer verzamelen en (als ik dan nog tijd over heb) recyclen in werkstukken of andere, meer praktische zaken, waarbij ik me ook geregeld in de vingers snijd. Het is dus geen lood om oud ijzer dat ik dit bekend maak, want ere wie ere toekomt!

‘We hebben vaak al een oordeel klaar’

Zo kan een aanname dus tot rare dingen leiden. Het woord “aanname” is deze tijd ook populair, vooral om er elkaar mee om de oren te slaan! Als je discussies op televisie hoort, worden deze vaak beslecht door iemand te beschuldigen van “aannames” en wordt die persoon daarmee in de hoek gezet.

Om daar een goed evenwicht in te vinden is niet makkelijk. Vroeger werd er heel beleefd gezegd: “ik neem aan dat …..”, maar daar hoef je nu niet meer mee aan te komen. Je wordt geacht heel zeker te zijn van je kennis over mensen, zaken, of wat dan ook.

Dus ik huur tegenwoordig een privédetective in, snuffel alle kranten en nieuwssites door, ga zelf ook op pad om verhoren af te nemen en voordat ik ook maar één letter op papier zet, heb ik alle betreffende Wikipedia-artikelen, YouTube en puzzelwoordenboeken verslonden.

Daarom lever ik de column ook pas een paar minuten voor de deadline in. Ik neem dan aan dat de redactie …. Oeps! Daar ga ik ook weer de fout in! STOM!

Geen aannames, dat is niet zo makkelijk, want we worden er op geprogrammeerd. We hebben vaak al een oordeel klaar en nemen onbewust aan in welk hokje iets of iemand past en o wee als we het niet kunnen plaatsen.

Als ik een dame met een mannenstem hoor praten, neem ik tegenwoordig automatisch aan dat dit een transpersoon is, terwijl ik later ontdek dat deze verstokte roker de ene sigaret met de andere aansteekt en daardoor dus een rokersstem heeft.….STOM!

Als ik iemand zie die een andere huidskleur heeft, neem ik aan dat hij of zij niet van hier komt en vraag dan: “Waar kom je vandaan?” Dan krijg ik als antwoord: “Uit Nederland, ben hier geboren!” ….STOM!

Als ik een jongensachtig meisje zie of een meisjesachtige jongen, neem ik aan dat het wel een lhbtiq+-persoon zal zijn en bevalt dat me niet, dan …. @#$%^&!! ….STOM!

En als dan een meisje als Frédérique en nog vele anderen door (vóór)oordelende aannames mishandeld zijn, vinden we dat toch allemaal STOM?? Tenminste……. Dat neem ik wel aan!

Column Greet Termaat