Nederlands-Israëlisch gezin tijdelijk in Harderwijk na bloedbad en raketten Hamas: verdriet en onbegrip overheersen

HARDERWIJK Een week na het bloedbad van 7 oktober vluchtte de Israëlische Sivan met haar gezin naar Nederland. Ze hebben geen schuilkelder om bescherming te zoeken tegen de vele raketten die terreurorganisatie Hamas op Israël afvuurt. Het gezin verblijft nu in Harderwijk.

,,Mijn kinderen wil ik dit besparen”, vertelt Sivan Kramer. De Israëlische vertelt over de wreedheden van terreurorganisatie Hamas op de bewuste zaterdagmorgen. Ze zijn te gruwelijk voor woorden. In de eerste week na het bloedbad was nog lang het vermoeden dat er Palestijnse terroristen in Israël waren. Gelukkig bleek dit niet het geval. Dan zijn er nog de raketten, die maken het leven zeer onveilig. ,,De meeste worden uit de lucht geschoten, maar dan nog steeds is het gevaarlijk. Wij wilden hier in Nederland even op adem en tot rust komen.”

Sivan spreekt goed Nederlands. Ze is getrouwd met de Nederlander Erik Kramer. Samen hebben ze drie kinderen. Sivan kon niet in Nederland aarden. Het gezin verhuisde elf jaar geleden naar Israël. Nu verblijft de familie in Harderwijk bij de ouders van echtgenoot Erik. ,,Toen wij hier aankwamen voelden wij de stress in ons lichaam pas echt. Bij elk geluid dat je hoort, denk je aan een luchtalarm. Maar dan komt al snel de gedachte: ‘ik ben in Nederland, het is goed’. De eerste week hebben wij enorm veel geslapen.”

ONTVOERDE KINDEREN

Sivan is alleen naar het interview gekomen. Haar man is aan het werk. De 41-jarige Israëlische vindt het belangrijk om haar verhaal te doen. Na de angst in Israël overheerst in Nederland verdriet vanwege berichtgeving in media. Eenzijdig en een gebrek aan aandacht voor de meer dan 200 Israëliërs die zijn ontvoerd. Direct na het interview gaat ze naar Amsterdam om ook daar aandacht te vragen voor het lot van deze burgers. Onder de ontvoerden zijn ook vele kinderen. In Harderwijk heeft ze een poster met daarop een naam en foto van een ontvoerd kind bij de Albert Heijn opgehangen. ,,Meteen werd de flyer verwijderd.” Ook op andere plekken in Nederland zijn deze posters van de muren afgehaald. ,,Waarom? Er staat niet eens een Israëlische vlag of een politieke mening op. Ze zeggen dat Israël liegt, dat ze niet ontvoerd zijn. Maar ik ken een echtpaar met vier kinderen. Twee zijn ontvoerd en twee zijn vermoord.’’

Zestig kinderen zijn door terreurorganisatie Hamas op brute wijze meegenomen naar Gaza. De jongste is acht maanden. ,,Iemand moet die kinderen terugbrengen. Europese landen moeten met Qatar praten vanwege de banden die dit land met Gaza heeft. Wij hebben echt jullie steun nodig, maar het lijkt of de andere kant opgekeken wordt. Net als in de Tweede Wereldoorlog.’’

(Artikel gaat onder afbeelding verder)

Recente foto van de familie in de kibboets Nezer Sereni. - Foto: Sivan Kramer

Sivan is woonachtig in de kibboets Nezer Sereni. In 1945 werd deze nederzetting gesticht door overlevenden van concentratiekamp Buchenwald. Kibboets Buchenwald noemden de bewoners deze plek. Jaren later werd de naam veranderd in Netzer Sereni, een tak of scheut komend uit een omgevallen boom. Sivan is zelf ook nakomeling van holocaust overlevenden. 

De 41-jarige Israëlische omschrijft zichzelf als seculier. ,,Door de oorlog hebben veel joden hun geloof in God verloren, maar ze houden de joodse feestdagen nog steeds in ere. Ik geloof in God, maar hoor niet bij een religie.” 

Door de oorlog hebben veel joden hun geloof in God verloren

Door de jaren heen is de kibboets gegroeid naar 1200 mensen. ,,Er is veel groen. Mijn man zou niet ergens anders meer willen wonen. Het is er prachtig.’’ Het leven is goed in het democratische Israël, vertelt Sivan. ,,Wij hebben niet het gevoel dat wij in een oorlogsland leven.’’ Inwoners van Israël weten nooit wanneer ze zelf door de gevolgen van het conflict worden getroffen. ,,Ik heb vrienden die zijn hun huis kwijt geraakt door een raketaanslag.” Over haar eigen regering is de Israëlische niet te spreken. ,,Verschrikkelijk. Er zitten teveel radicale mensen in de regering. Ze doen uitspraken vergelijkbaar met die van Geert Wilders. Dat kan niet.”

BLOEDBAD HAMAS

Terug naar de verschrikkelijke ochtend van 7 oktober. ,,Om half zeven ging het luchtalarm. Wij hebben geen schuilkelder. Mijn man en ik dachten dat het waarschijnlijk een vals alarm was.’’ De sirene bleef echter maar loeien. Waarop het gezin naar een nabijgelegen schuilkelder vluchtte. ,,Wij wisten nog niet hoe erg het was.’’ Sivan kent de kibboetsen waar vele gezinnen zijn uitgemoord. ,,De mensen die daar woonden waren het allerliefste voor de mensen van Gaza. Er is een familie die elke week voor kinderen uit Gaza een uitstapje organiseerde. Met een bus gingen ze naar de zee in Israël. De helft van deze familie is vermoord door Hamas en de andere helft ontvoerd.’’ 

Dan vertelt Sivan over mannen die werken voor het timmermansbedrijf van haar man. Ze komen uit Gaza. ,,Ze hebben de terroristen aangewezen waar kinderen wonen. Dan verlies je toch wel het vertrouwen in mensen. Maar wij moeten mensen blijven vertrouwen.’’

Binnenkort moet Sivan met haar kinderen weer terug. ,,Ik heb geen werk hier en mijn kinderen moeten ook weer naar school.’’ Haar man blijft in Harderwijk om te werken. Als timmerman heeft hij hier in Nederland inmiddels de nodige opdrachten. Er moet weer brood op de plank komen. In Israël ligt de complete economie stil sinds de aanval van Hamas. Alles staat in het teken van de oorlog. Ook kan Sivan, in het dagelijks leven werkend als ambulanceverpleegkundige, de nodige hulp verlenen in het getroffen land.