Groot ondernemer, landgoedeigenaar en Veluwenaar Hans Struik op 83-jarige leeftijd overleden in landhuis Bijstein in Putten

PUTTEN In zijn landhuis op de ommuurde buitenplaats Bijstein in Putten is woensdag 20 september op 83-jarige leeftijd Hans Struik overleden. Oud-directeur van Struik Foods Europe in Nijkerk, een bedrijf dat onder meer bekendheid kreeg door de slogan ‘Het is Struik dat ik gebruik’.  

Al op 23-jarige leeftijd kwam Struik voor de taak te staan de leiding over te nemen van Struik dat in 1950 door zijn vader Bernardus Struik was opgericht. Onder zijn leiding groeide het familiebedrijf uit tot één van de grootste niet-beursgenoteerde voedingsconcerns van Europa. Struik kreeg wel het advies naar de beurs te gaan maar wilde daar nooit iets van weten. Hij was bang de bezieling voor het bedrijf dan te verliezen maar vreesde ook aandeelhouders in de watten te moeten leggen.

De inzet van Struik bleef niet onopgemerkt. Naast een Nederlandse koninklijke onderscheiding kreeg hij ook Belgische en Duitse onderscheidingen. In België werd hij onderscheiden tot Officier in de Leopoldsorde en daar was hij bijzonder trotst op.

Dat was hij ook zijn vermeldingen in de Quote 500. Hij trok zelfs aan de bel als naar zijn idee zijn vermogen te laag werd ingeschat. Tot hij uit deze lijst verdween toen het bedrijf in moeilijkheden kwam te verkeren. Een conflict met een leverancier lag hieraan ten grondslag. In 2019 werd California in Harderwijk weliswaar nog overgenomen maar uiteindelijk leidde de financiële situatie van het bedrijf erop dat in 2020 Struik onderdeel werd van de Zwanenberg Food Groep.

LANDGOED BIJSTEIN

Struik was een geboren Veluwenaar. Hij wilde de tradities van zijn omgeving in stand houden. Dat leidde er onder meer toe dat een oud huis voor het hoofdkantoor in Nijkerk niet mocht wijken omdat zijn opa daar ooit een kippenboerderij was begonnen. Het landgoed Bijstein in Putten kreeg onder zijn leiding een opknapbeurt.

Zoals hij ook grond kocht in Zuid-Afrika na een ontmoeting met Nelson Mandela.  Hij voelde zich de hoeder van de natuur. Zoals hij ook grond kocht op Curaçao. In de media verscheen Struik zelden. Al liet hij zich eenmaal over halen te vertellen hoe hij in Zuid Afrika terecht was gekomen en wat hem dreef om zijn natuurreservaat in stand te houden. Hij voelde zich een natuurbeschermer pur sang.

In Putten zelf ontstond enige commotie over zijn verzoek een particuliere begraafplaats aan te leggen op het landgoed Bijstein, inclusief een grafkelder. Zoals Struik ook dertien jaar moest wachten voor hij een muur om het landgoed mocht plaatsen. Het geheel staat te boek als Rijksmonument. Struik is bijgezet in zijn eigen grafkelder.