Django en Gert, een vertrouwd beeld op de Groevenbeekse heide: ‘Django mocht niet lijden’

ERMELO Honden en hun bazen zijn vaak echte maatjes, door dik en dun. Dan wil je elkaar niet loslaten, ook al is dat soms het beste. Appenzeller Django was de hond van Gert van de Pol. Samen vormden ze een vertrouwd beeld op de Groevenbeekse heide. Tot twee maanden terug, toen Django is ingeslapen. 

Onverwacht, maar toch ook weer niet want hij was al wat ouder en had erge last van artrose. Toen hij vervolgens bij een controle-bezoek aan de dierenarts zijn poot brak waren arts en eigenaar het er over eens dat Django niet mocht gaan lijden. Die beslissing werd met pijn in het hart genomen, maar was honderd procent in het belang van het dier. 

VAKANTIE ,,In de vakantie misten we Django niet zo erg”, vertelt Gert, ,,want andere keren ging hij dan in pension.” Zeker de laatste jaren kon Django geen lange wandelingen meer maken en Gert en zijn vrouw Ria houden daar juist erg van. Ook dit jaar maakten ze mooie tochten in Oostenrijk. ,,Zo zijn we eigenlijk ook aan Django gekomen”, vertelt Gert. ,,Toen de kinderen nog klein waren gingen we op vakantie meestal kamperen in de Oostenrijkse of Zwitserse Alpen. Zo’n 10 jaar geleden zagen we daar toen een Appenzeller Sennenhond en de jongens zeiden meteen: zo een willen wij ook!” 

WANDELINGEN OVER DE HEIDE Deze van oorsprong boerenhond uit het kanton Appenzell in Zwitserland werd met name als veedrijver gebruikt. Het zijn vrolijke honden met een helder stemgeluid en een opvallende krulstaart. ,,Bij Geldermalsen vonden we een fokker die een nestje had en zo is Django negen jaar geleden in ons leven gekomen. Ik had nu ook veel meer tijd voor hem, in tegenstelling tot vorige honden”, zo legt Gert uit, ,,omdat ik door ziekte niet meer kon werken. Vele wandelingen hebben we over de heide gemaakt. We leerden er veel andere honden en hun baasjes kennen. De namen van de honden waren meestal eerder bekend dan die van de bazen”, zo voegt Gert met een glimlach toe. 

De vraag of ze al denken aan een andere hond wordt door Gert ontkennend beantwoord. ,,Ik houd het voorlopig op hardlopen en wat klussen in huis”, zo besluit hij. ,,Maar ik zal mijn ventje missen”, zo voegt hij onmiddellijk toe.