Els Minnaar helpt padden veilig naar de overkant van de Krachtighuizerweg in Putten

PUTTEN Iedereen doet iets bijzonders. De één heeft een speciale of grote verzameling, de ander een leuke hobby en weer een ander kan met vrijwilligerswerk iets voor een ander betekenen. Ook zijn er mensen die een bijzondere sport beoefenen. Dit keer vertelt Els Minnaar over haar fascinatie voor de paddentrek.

Els begint enthousiast te vertellen: „De paddentrek is een jaarlijks terugkerend fenomeen. Padden komen vanaf half februari langzaamaan uit hun winterslaap. Vanaf een uur of half negen ’s avonds tot een uur of elf trekken ze massaal naar een nabijgelegen poel, plas of vijver. Helaas is er rond die tijd toch nog vaak verkeer en kun je op wegen naast een poel helaas vele platgereden padden aantreffen”. 

„Zo ook langs de Krachtighuizerweg hier in Putten. Jarenlang werden deze dieren uitgezet in de vijvers van bungalowpark De Veluwse Hoevegaerde. Tegen de winter vertrokken de padden weer naar het bos aan de overkant. De toenmalige eigenaar ging het aan het hart, dat veel padden in het voorjaar de overtocht niet haalden. Hij besloot met familie en vrienden de padden jaarlijks over te zetten. Maar dat was op een gegeven moment niet meer te doen. Tot bedacht werd om aan de andere kant van de weg, een poel aan te leggen in het waterwingebied van Vitens. De vergunning werd afgegeven en twee jaar na de aanleg was er voldoende voedsel om de padden naar de poel over te brengen.”

Els: „Een pad heeft echter een soort ingebouwde navigatie. Hij weet precies waar hij geboren is en keert naar die omgeving weer terug. Ons doel is dus, om zoveel mogelijk padden over te brengen naar de ‘nieuwe’ poel. Vaak zie je twee padden op elkaar. De bovenste is altijd het mannetje dat het vrouwtje alvast claimed voor na de overtocht. Want zodra die is volbracht, geeft het vrouwtje haar eitjes af. Het mannetje bevrucht deze en de kleine padden gaan in het voorjaar weer terug naar hun geboorte poel. Maar de ouders willen natuurlijk weer terug naar De Veluwse Hoevegaerde! En zo begint het elk voorjaar weer opnieuw.”

Els doet dit vrijwilligerswerk voor de Stichting Natuur- en Milieubescherming Putten met heel veel plezier en al bijna zestien jaar. Els: „Jaarlijks redden wij ongeveer 1.000 padden. De twaalf vrijwilligers graven in het vroege voorjaar ongeveer veertig emmers in langs de berm aan de Krachtighuizerweg. Met in elke emmer een stokje, zodat muizen en andere diertjes er weer uit kunnen klimmen.” 

„Ideale omstandigheden zijn een nachttemperatuur van ongeveer zes tot acht graden en een beetje luchtvochtigheid. Vanaf half februari tot half april loop ik of een van de andere vijf vrijwilligers elke ochtend rond kwart voor negen alle emmers langs. Soms zitten er wel zeventien padden in! Elk jaar nodigen wij weer een andere basisschool hier in Putten uit om te komen kijken. Poesjes en puppies zijn schattig, maar padden vinden ze vaak eng. Maar als ik zeg; “Kijk toch eens naar die lieve oogjes” dan zijn ze eigenlijk gelijk om. Net als ik.”

Joyce Kruizenga-Elskamp