Een memorabele avond in veel opzichten

ERMELO DVS’33 won donderdag in de tweede ronde van de KNVB Beker een in veel opzichten memorabele wedstrijd van Achilles Veen: 0-2. Voor het eerst haar bestaan drong de club door tot de laatste zestien van het KNVB Bekertoernooi. De loting leverde een uitduel tegen Vitesse op.

Nicky van Hilten en Ali Akla zorgden voor de Ermelose doelpunten door vroeg in beide helften te scoren. Dat de hoofdklasser niet tegen scoorde was te danken aan keeper Daan Huiskamp, die bij grote kansen van Remon Koenen (2x) en Thomas de Man in de weg lag.

De wedstrijd in het Brabantse Veen werd voorafgegaan door een vuurwerkspektakel en tijdens het duel gingen meerdere knalharde nitraatbommen af. De vuurwerkdampen in combinatie met de steeds dichter wordende mist, zorgden dat het zicht op het veld steeds minder werd. Een oranje bal bracht geen verbetering, waarna scheidsrechter Luuk Timmer na 67 minuten besloot het duel tijdelijk te staken. Na een halfuur van onzekerheid was de mist iets opgetrokken en werd toch besloten om de wedstrijd af te maken. De Ermeloërs doorstonden de laatste 25 minuten schadevrij en kregen door Benjamin Roemeon nog enkele kansen. Even voor 23.00 uur floot de scheidsrechter voor het laatst en hadden de spelers geschiedenis geschreven voor hun club.

,,In wezen schrijf je historie, want DVS is nog nooit zo ver gekomen. Feyenoord ligt er al uit en wij zitten er nog in. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt’’, zei Geerling Hamstra, die als TC-lid hoorde tot het selectieve groepje van 15 man dat wel toegang had tot het duel. Ook rapporteur Gert Spijker hoorde daarbij. Hij kende Achilles Veen nog van het seizoen 1994-1995, toen de Ermeloërs op een andere locatie in het dorp met 3-1 klop kregen. ,,Wij gaan al 40 jaar met het eerste mee, uit en thuis. Deze wedstrijd is wel iets bijzonders. Zo’n kans krijg je tegen een hoofdklasser niet gauw weer.’’

Voor één persoon is de wedstrijd extra speciaal. Bas van der Mooren kreeg begin van de week een appje dat hij donderdag om 17.30 uur bij het sportpark van DVS moest verschijnen. ,,De voorzitter van Achilles Veen, Henk Schreuders, had mij opgebeld en contact gehad met Aart Goossensen, de voorzitter van DVS. Ik ben speciaal uitgenodigd om dit mee te maken, omdat mijn vader Arie van der Mooren erelid is bij Achilles Veen en hier drie periodes voorzitter is geweest’’, legt hij uit voor aanvang van de autorit van anderhalf uur.

STERK KARAKTER Van der Mooren (65) heeft zelf ook een verleden bij de Brabantse club. Hij is geboren en getogen in Veen (2750 inwoners) en ging op zijn achtste voetballen bij Achilles Veen. ,,Mijn vader was leider en toen hij een speler tekort kwam, moest ik meedoen. Dat was de eerste keer dat ik voetbalde, met gewone schoentjes aan.’’ Hij voetbalde er in de jeugd en een paar keer in het tweede, maar stopte op zijn 19e. ,,Toen begon mijn diensttijd en was ik de hele week weg en soms maanden achter elkaar. Als ik thuis was ging ik naar de kantine met mijn vader. Dat was heel gezellig, want mijn moeder verkocht rookworst en chips in een houten keet. Mijn vader was een van de gerenommeerde voorzitters van de club. Voorzitter was hij in de jaren ’70 en ’80; niet voor lange periodes, hij was meer de crisismanager die weer vertrok als alles weer in het gareel liep. Hij ging ’s avonds altijd op stap voor de club. Achilles Veen stak er qua voetbal in het Land van Heusden en Altena bovenuit, vooral vanwege het afwijkende sterke karakter van het dorp Veen. Ze willen hard werken, aanpakken en zelfstandig zijn.’’

Zelf kwam Van der Mooren op zijn 24ste in Ermelo terecht, omdat hij als officier in het leger op de Veluwe werd gestationeerd. Hij trouwde twee keer in Ermelo en keerde tussentijds nog voor twee jaar terug naar Achilles Veen, waar hij leider werd van het derde elftal.

Bij DVS’33 komt hij nu vanaf 1992 over de vloer en was negen jaar bestuurslid bij de Ermelose club: o.a. secretaris, jeugd- en vicevoorzitter. ,,Mijn vader was daar trots op en vertelde dat bij zijn club. Helaas is hij in juni 2020 overleden op 84-jarige leeftijd. Op de kamer van mijn zoon Jarno staat een wandmeubeltje met een sjaal van Achilles Veen en een foto van opa.’’

HERKEND Terug bij zijn club wordt Van der Mooren al bij binnenkomst herkend en hij geniet van een unieke avond op het nieuwe complex dat nu enkele jaren in gebruik is. De mok waaruit zijn vader op zaterdagochtend altijd koffie dronk staat in een vitrine en aan de fotowand hangt een foto van zijn vader met nog enkele oud-voorzitters.

Van der Mooren: ,,Er was niemand die mij beschouwde als tegenstander, het was gewoon als vanouds.” Hij kan geen keuze maken voor wie hij is, dat heeft te maken met loyaliteit. ,,Ik kan niet tegen de club zijn waar ik ben opgegroeid en evenmin tegen de club waar ik al jarenlang in Ermelo supporter van ben. De clubs zijn mij even lief en ik vond het een faire wedstrijd. In de eerste helft waren ze aardig tegen elkaar opgewassen, want Achilles Veen ging er echt voor. Maar in de tweede helft had DVS het voetbaltechnisch onder controle. De beste heeft gewonnen, maar het geeft me geen vreugdegevoel. Deze avond is vooral ter nagedachtenis aan mijn vader, dat maakt het speciaal. Was hij er bij geweest, dan was hij de koning te rijk. Dit had hij geweldig gevonden.’’

?

Marco Jansen