Toch nog een wielerkoers in Ermelo

Ermelo - Nadat de zomer van 2020 door corona verstoken bleef van lokale wielerrondes, dreigde deze zomer hetzelfde scenario. De organisatie van de Wielerronde van Horst & Telgt legde zich hier niet bij neer en kreeg van de gemeente Ermelo een vergunning voor een koers zonder publiek. Robin Löwik won de sprint van Guillaume Visser en Harry Sweering.

Marco Jansen

Omwonenden hadden woensdag het geluk wel te mogen kijken en datzelfde gold voor vrijwilligers en begeleiding van de renners, vooral ouders. Doordat een enkeling van buitenaf werd gedoogd, stond er een kleine 100 man langs het parcours. Met liefst 102 renners aan de start, 15 prijzen, muziek en een speaker voor het wedstrijdverloop, was er toch sprake van een wielersfeer.

“In het verleden waren er een week van tevoren maar 40 inschrijvingen. Nu was de inschrijving binnen een paar dagen vol, zo hongerig zijn renners om te koersen. Dat staat voorop, niet de prijzen en premies’’, wist KNWU-consul en oud Ermeloër Wijnand Wildeman.

De organisatie was vooral blij met de bijdrage van de circa 30 vaste sponsoren. “We kregen overal een ‘ja’, het geld was zo bijeen”, vertelt Bert Vliek. Erwin Koops: “Ze waren erg welwillend om aan dit rondje mee te werken en begripvol dat er geen viptent en horeca is. Het kost nu wel minder, maar het is nog steeds een serieus bedrag om het te regelen. Uiteindelijk kon het in goed overleg met de gemeente toch doorgaan, als enige van de vijf koersen in de regio. Verkeersregelaars staan bij de ingang en het parcours is afgezet met hekken. Het gevoel is super goed; dat merk je aan het enthousiasme van de betrokkenen. Er gebeurt weer een keer wat en dat is voor veel mensen belangrijk.”

‘Super mooi dat bedrijven hier geld in hebben gestoken’

Tijdens de koers viel het niveauverschil op door het ontbreken van wedstrijden in coronatijd. De helft van de deelnemers lag er na 15 van de 53 rondjes wel af. Darren van Bekkum won de eerste premiesprint en had aan het eind van de koers ook de meeste punten. Voorin waren ontsnappingen van korte duur. Ook Ermeloër Marien Bogerd raakte even los maar werd snel teruggepakt. Net iets over de helft (25 rondes te gaan) kwamen Harry Sweering en Jasper Schouten wel weg. Zij hadden vier rondjes later gezelschap van zes medevluchters, waaronder Robin Löwik, Remco Schouten en de Duitser Marcel Fröse. De acht vergrootten hun voorsprong in een ronde van 18 naar 28 seconden. Vijf rondes later (nog 13 te gaan) was het verschil een minuut. Toen werd duidelijk dat het peloton het nakijken had en Jasper de Laat werd bij het afsprinten negende. De finale van zeven rondjes met de acht leiders gaf een breuk toen Jasper Schouten een overname miste en een gaatje liet vallen. Hierdoor kon hij niet meer meestrijden voor het podium. IJsselstreek-ploeggenoot Löwik deed dat wel en bleek de snelste in de sprint.

Winnaar Robin Löwik gaf toe dat hij ‘best wel vermoeide benen had na een redelijk zware trainingsperiode’. “Ik moest op gang komen en van voren zien te blijven, maar ik kwam er doorheen en had steeds betere benen. Ik begin ook steeds meer op mijn sprint te vertrouwen. Vanuit de laatste bocht dacht ik al dat ik er nog overheen kon komen. Het is mooi om voor de club te winnen, dit is toch een ‘thuiswedstrijd’. Met publiek is dit een nog mooier rondje, maar ik ben allang blij dat er weer gekoerst kan worden.’’

Gegokt

Jasper Schouten, sinds 1,5 jaar woonachtig in Harderwijk, reed lang vooraan, maar kwam in de slotrondes tekort. “Ik demarreerde een keer, toen namen ze het over. Er werd nog een keer gedemarreerd. Ik bleef wachten, want ik wilde geen energie verspillen. Ik gokte dat anderen het zouden dichtrijden en dat gebeurde niet.” Schouten moest een vijftal laten gaan, maar won nog wel de sprint van het achtervolgende drietal. “Ik voelde mijn benen, maar op het eind zat een sprintje er nog in. Het is jammer dat we niet 1 en 2 worden maar ik ben tevreden. We hebben met de ploeg al meer koersen gereden als menig ander, dat maakt wel verschil.’’

Marien Bogerd was met een 44ste plek niet blij. “Je koerst niet voor zo’n uitslag, maar het kan niet altijd feest zijn. Het duurde lang voor ik erin kwam. Uiteindelijk miste ik de slag: toen ze wegreden, zat ik op de derde rij.’’ Het was de laatste kans voor hem als Ermeloër te winnen, komende week verhuist hij naar Apeldoorn. “Dit is het eerste criterium dat ik rijd, die andere twee waren te ver weg om te rijden. Het is super mooi en heel bijzonder dat bedrijven hier geld in hebben gestoken.’’