Afbeelding
Greet Termaat
Column

Plantenkennis

10 december 2021 om 12:02 Column

Wij passen op huizen met aanverwante veestapel, zoals honden, katten, vogels, cavia’s, kippen, schildpadden, vissen en soms alleen op kunstwerken in binnen- en buitenland. 

De laatste jaren wat vaker in Nederland opgepast, vooral om in de winter een stad te verkennen en de sfeer te proeven, of ’s zomers lekker buiten van de zon te genieten in voor ons een villa.

Afgelopen zomer hadden we een huis in Ermelo, zodat we alle afspraken en verplichtingen gewoon door konden laten gaan. We genoten van een prachtige tuin, een vijver en zelfs een groentetuin. 

Mijn partner, die er nogal prat op gaat een gedegen kennis te hebben van alles wat de natuur ons biedt qua eten en mij in dat opzicht een natuurbarbaar vindt, zei op een middag dat we iets lekkers gingen eten uit de tuin. Waarom dit gemeld werd begreep ik niet zo goed, totdat er een oranje, bolvormig iets op mijn bord lag, gevuld met roomkaas vermengd met groene kruiden. 

Het voelde papierachtig aan, maar wetende dat het penibel was om meteen vragen hierover te stellen, besloot ik mijn best te doen en een hap te nemen. 

Er werd met trots verteld dat dit een ‘bloemig’ voorgerechtje was van een vers geplukte Oost-Indische kers. Na vijf minuten kauwen deed ik een voorzichtige poging met: ,,Ik dacht dat die bloem rood was met zachte blaadjes”, maar uitvoerig werd mij nogmaals ingepeperd dat ik helemaal geen verstand had van planten, dus niet moest zeuren.

 De roomkaas was wel heerlijk, dus ik zoog alleen dit uit het omhulsel als mijn partner even niet keek. Dat was makkelijk, want deze zat ondertussen verwoed over het scherm van de telefoon te vegen en te tikken, bleef steken op een foto van de genoemde bloem en werd steeds roder. Ik zag dat het in de verste verte niet leek op wat er voor ons lag! 

Wat hadden we dan gegeten? Nou, het bleek de Physalis Alkekengi oftewel lampionplant, waarvan de bloem giftig kan zijn. 

Opgelucht zei ik: ,,Poeh… ben ik blij dat ik die niet gegeten heb.” Met als antwoord: “O ja? In de vulling heb ik de gehakte blaadjes gedaan, dus…” , en meteen daarna struikelden we over elkaar naar het toilet met de vinger in de keel, paniek alom! 

Verder met spanning afgewacht wie de eerste verschijnselen zou krijgen en na een uur begon mijn partner te kermen met hand op de buik. Ik vertrouwde het niet helemaal en zei wantrouwend: ,,Dit is toch zeker een grap, of niet?” 

Gelukkig was dat zo, maar voortaan laat ik me niets meer iets in de maag splitsen en vertrouw ik op mijn eigen boerenverstand.

Greet Termaat

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie