Waarom makkelijk als het moeilijk kan..

Wel Allekabels-nog-an-toe, nou hebben ze toch mijn gegevens gestolen uit de gegevensbank van een kabeltjes webshop!

Je bent ook nergens veilig meer! Mijn hele identiteit ligt nu op straat, en ik mijn hele leven maar zoeken!!

Tegenwoordig worden gegevens over van alles en nog wat opgeslagen in ‘databanken’ in enorme computergebouwen. U weet wel, zo’n bank die lek geprikt wordt door criminelen, uh…. nee….niet de gebouwen zelf, die werden gewoon overvallen vroeger. Dit is dus het ouderwetse inbreken, met een moeilijk woord ‘hacken’.

Eigenlijk werkt zo’n databank net als ons geheugen, alleen…. de inhoud van onze hersenpan is gelukkig niet te hacken, want stel je voor wat er dan allemaal voor intieme, geheime ‘gegevens’ op straat zouden liggen. Maar het gezegde ‘je hersenen gebruiken’ gaat op voor beide, het is een opslagplaats waaruit je wat plukt voor een bepaald doel waaraan je werkt.

Toen ik begon als docente informatica in de tachtiger jaren hadden de meeste bedrijven kaartenbakken met klantgegevens en artikelen. Een klantenlijst uittypen of artikelvoorraad bijhouden gebeurde nog handmatig, zeer tijdrovend en eentonig werk, waarbij ook veel fouten gemaakt werden. Met behulp van een computer zette men alle gegevens op een schijfje en met computerprogramma’s (Algoritmes) kon men er dan van alles mee doen.

Tegenwoordig praat men over ‘slimme’ algoritmen, zoals bij de toeslagenaffaire en andere zogenaamde ‘fraudegevallen’. Helaas gebruikt men dit om zichzelf vrij te pleiten, want een computer ziet niet of u één of twee nationaliteiten heeft, maar wel degene die daar de aandacht op heeft gelegd in vraagstelling of opdrachten in het Algoritme. Met andere woorden, als u in de bijstand zit en bijvoorbeeld een dikke Mercedes gekocht hebt, wordt dit al snel bekend als de computer opdracht krijgt te gaan zoeken in de databank van het RDW.

Dat interessant doen met moeilijke woorden, is in de computerwereld begonnen zodat er een monopoly positie ontstond. Nu is dat een hype geworden, veel dingen die al heel lang bestaan krijgen weer een nieuwe, vaak niet terug te leiden naam. De arrogantie van de macht zit niet alleen in de politiek, maar bestaat zodoende ook vooral in de zakenwereld en op andere gebieden, want hoe moeilijker de aanduiding hoe meer men kan verbloemen.

Alles wat je in een computer stopt, en alles wat je er uit wilt krijgen wordt dus door mensen bepaald!

De enige ‘slimme’ algoritmes zitten in levende wezens, geen dooie computers. Wíj zijn de echte computers en gebruiken Algoritmes de hele dag als we reageren op onze zintuigen, zonder hier altijd de baas over te zijn.

Neem bijvoorbeeld eten en drinken. Daar zijn veel handelingen voor nodig die we als kind al vroeg leren, tenminste… het klaarmaken en innemen. Ons lijf doet de rest automatisch zoals verteren en uitpoepen populair gezegd, maar….. onze maag bepaalt zelf of het eten er aan de voorkant of achterkant uitkomt, zeker als het bedorven is.

Slimme algoritmen bestaan niet! Laat u dus niets wijsmaken!