Op survivaltocht in Ermelo

Dat het leven niet altijd makkelijk is weten we allemaal. En we weten ook dat er achter elke voordeur een verhaal schuil gaat.

In kranten lezen we de meest bizarre verhalen over onrecht, verdriet of onvoorstelbare zaken. En jawel... ook op tv zien we de meest akelige onderwerpen voorbij komen. Dat is altijd zo geweest en zal altijd zo blijven. Tv was er natuurlijk nog niet in vroegere jaren. Maar tóch: voorbeelden genoeg uit onze geschiedenis over bizarre zaken. Bij sommige mensen lijkt alles ‘voor de wind te gaan’ en bij de buren is het gras altijd groener. Dat denken we vaak- maar soms is het ook dood, dor of zwart gras. Kijk eens goed rond in uw straat. Het leven is een soort ‘Russische roulette’ waar er maar twee dingen zeker zijn. Je bent een keer geboren en je gaat een keer dood. Zo simpel is het leven eigenlijk. Wat er tussen die twee mijlpalen gebeurt weten we niet. Soms is dat maar goed ook.

Enfin beste lezer- we mogen dus gerust stellen dat het leven een survivaltocht is. Per dag kan onze planning die op je ‘’verkreukelde keuken-agendaatje’ gekrabbeld stond zomaar in het water vallen.

Neem nu bijvoorbeeld het verhaal boodschappen doen. Ook ik moet wel eens boodschappen doen. Soms alleen en soms met mijn lieve Liesje. Mijn echtgenote heet Elise, maar ik ben de enige ter wereld die ‘Liesje’ mag zeggen. En weet u beste lezer: Dat zijn nu precies van die kleine bijzondere dingetjes die een mens op de been kunnen houden. Het leven mag dan wel eens op zijn kop staan en je geplande activiteiten mogen dan wel eens ’tussen de wal en het schip’ plonsen- toch kunnen juist die kleine ‘dingetjes’ je op de been houden. Er is ooit een liedje van gemaakt: “Het zijn de kleine dingen die het doen” ik geloof in de jaren 70 geschreven door Saskia en Serge? Nu dwaal ik af. Columnisten hebben dat ‘afdwaalprobleem’ wel eens. Misschien ‘normale’ mensen ook wel eens? Nu hoop ik niet dat er binnenkort boze collega columnisten op de stoep staan...omdat ik nu de Columnist bestempel als niet normaal. Maar dat komt omdat Columnisten meer denken en overwegen. Ze analyseren meer en maken andere keuzes. Maar daar kun je - je ook als columnist in vergissen.

Tegenwoordig moet je met zijn tweeën allebei een eigen winkelkarretje meenemen in je plaatselijke supermarkt. Die van mijn Liesje deed het prima. Die van mij was er zo eentje met zo een akelig, opstandig, dwars linker voorwieltje. Zo een akelig ‘rammelding’ wil alle kanten op, behalve de kant waar je zélf heen wilt. Herkent u dat? Ik nam de kassa waar de minste mensen stonden...lekker snel dacht ik. Maar een oudere dame voor mij liet een pak melk vallen... Bij de kassa vertelde een aardig blond meisje: “Meneer mijn kassa-systeem is uitgevallen”...Snapt u wel ?

We blijven survivallen met z’n allen! Ik wens u allen sterkte en wijsheid op uw survivaltocht...Zelfs in de supermarkt.